Jak pandemia przyspieszyła cyfrową rewolucję w służbie zdrowia

Pamiętam dokładnie ten moment, gdy w marcu 2020 roku mój lekarz rodzinny po raz pierwszy zaproponował konsultację przez telefon. To tylko tymczasowe – zapewniał. Dwa lata później teleporady stanowią ponad 40% wszystkich wizyt w jego przychodni. Pandemia zmusiła nas do przyspieszonego testowania rozwiązań, o których wcześniej dyskutowano latami.

Jako pacjent z astmą, który regularnie potrzebuje konsultacji, miałem okazję na własnej skórze doświadczyć tej cyfrowej transformacji. Z początkowego sceptycyzmu (Jak lekarz osłucha moje płuca przez komputer?) przeszłem do pełnego wykorzystywania dostępnych narzędzi. Ale nie wszystko jest tak różowe, jak mogłoby się wydawać.

Telemedycyna: błogosławieństwo czy przekleństwo?

Pierwsza teleporada to było dziwne doświadczenie. Zamiast typowego zapachu przychodni – własna kanapa. Zamiast białego fartucha – widok lekarza w casualowym swetrze. Ku mojemu zaskoczeniu, okazało się, że dla większości moich problemów (przedłużenie recepty, omówienie wyników badań) ta forma jest nie tylko wystarczająca, ale wręcz wygodniejsza.

Ale nie wszystko da się załatwić online. Moja znajoma ginekolog opowiadała, jak trudno jest przez telefon ocenić, czy ból brzucha pacjentki to zwykła niestrawność, czy może zapalenie wyrostka. Czasem czuję się jak w średniowieczu, diagnozując przez kamerkę – żartuje.

Domowe centrum diagnostyczne

Pandemia sprawiła, że mój dom zamienił się w mini-przychodnię. W szufladzie zamiast skarpetek trzymam teraz:

• Pulsoksymetr (nieoceniony podczas COVID-u)
• Cyfrowy termometr z zapisem pomiarów
• Inteligentną wagę analizującą skład ciała
• Aparat do mierzenia ciśnienia z funkcją EKG

Co ciekawe, mój lekarz faktycznie korzysta z tych danych. Podczas ostatniej teleporady na podstawie tygodniowego wykresu ciśnienia zmodyfikował dawkę leków. 20 lat temu marzyłem o takich możliwościach – przyznał.

Cyfrowy chaos i biurokratyczne absurd

Nie wszystko jednak działa jak w szwajcarskim zegarku. Ile razy zdarzyło mi się:

– dostać e-receptę bez kodu, bo system zawiesił
– czekać tydzień na potwierdzenie e-zwolnienia
– słuchać, jak lekarz przeklina nad zawieszającym się systemem

Najbardziej absurdalna sytuacja? Gdy przychodnia wysłała mi SMS z przypomnieniem o wizycie… tydzień po jej terminie. Technologia jest tylko narzędziem – jeśli ludzie nie potrafią z niej korzystać, nawet najlepszy system zawiedzie.

Pokoleniowa przepaść w służbie zdrowia

Moja 80-letnia sąsiadka do dziś nie odbiera e-recept. Wolę papierowe, zawsze miałam – mówi. Z kolei młodsza siostra, która właśnie skończyła medycynę, twierdzi, że nie wyobraża sobie pracy bez aplikacji do analizy wyników badań.

To ciekawe zderzenie dwóch światów: dla starszych lekarzy i pacjentów cyfryzacja to koszmar, dla młodych – oczywistość. Pewna pielęgniarka opowiadała mi, jak musiała tłumaczyć emerytowanemu profesorowi, że nie może już wpisać recepty odręcznie w zeszycie.

Co nas czeka w przyszłości?

Już teraz w niektórych szpitalach:

Moim zdaniem idealny system to mądra mieszanka tradycji i nowoczesności. Teleporada jest świetna do przedłużenia recepty, ale na pewno nie zastąpi uścisku ręki przed trudną operacją.

Najważniejsze, żeby w tym całym technologicznym szale nie zapomnieć, że medycyna to przede wszystkim relacja między ludźmi. Żadna aplikacja nie zastąpi życzliwego słowa od lekarza, gdy pacjent boi się diagnozy. Warto o tym pamiętać, budując przyszłość służby zdrowia.